Categorie: Filosofie

Persoonlijke financiële stresstest

Afgelopen maand heb ik gekeken hoe ik er financieel voorstond door een test te doen. Ik wilde weten of mijn maandelijkse uitgaven pasten bij mijn inkomen.

Natuurlijk had ik kunnen berekenen hoeveel ik in de maand daarvoor uitgegeven had en hoeveel inkomen ik die maand had. Daar was ik aan de ene kant te lui voor en tegelijkertijd vond ik dat ook te makkelijk.

Als ik dat gedaan had, dan zou ik namelijk inderdaad weten of ik ’te veel’ of ’te weinig’ uitgaf. Je zult je afvragen waarom ik dat al niet wist. Nu wist ik globaal wel hoe ik ongeveer uit zou moeten komen. Het is alleen anders als je dit ervaart dan als je dit berekent.

Laat ik duidelijk zijn: ik maak me geen zorgen om mijn financiën. Mijn buffer is groot genoeg om meerdere grote uitgaven én onverwacht grote uitgaven op te kunnen vangen. Bovendien spaar ik ook gewoon wekelijks een bedrag. Daarnaast is mijn inkomen ook super stabiel. De vraag was dan ook meer of mijn spaargedrag niet een vorm van ‘broekzak – vestzak’ was.

Het is namelijk meer dan eens voorgekomen dat ik een bedrag van een van mijn andere IBAN (Ik heb er 12 van de 25, ja ik vind het zelf ook veel) bij bunq naar mijn ‘bunqrekening’ heb overgeboekt. Dus had ik mij voorgenomen om dat deze maand niet te doen, want anders zou de test nergens op slaan, nietwaar?

Toen mijn zorgtoeslag binnenkwam heb ik al het andere geld dat daarvoor al op die bunqrekening stond overgeboekt naar een andere IBAN. Vervolgens ben ik mijn leven gaan leven zoals ik dat gewoonlijk doe. Ik heb me er vooral voor gewaakt dat ik mijn standaard uitgaven bleef doen.

Zo ben ik gewoon boodschappen blijven doen bij de natuurvoedingswinkel Solidare, heb ik niets veranderd aan mijn abonnementen & donaties en heb ik ook nog luxe uitgaven gedaan. Ook bleef ik sparen.

Het viel me vooral op hoe terughoudend ik werd met het uitgeven van geld aan zaken die ik dus niet elke maand koop… Nu was ik me er van bewust dat er, gedurende het jaar, best wel maanden zijn met incidentele uitgaven… wat het ook lastig maakte.

Tel daarbij op dat mijn inkomen niet in zijn geheel op één dag op mijn bunqrekening gestort wordt. Bovendien spaar ik wekelijks in plaats van maandelijks. Dat alles maakt het niet bepaald overzichtelijk – hoewel je dat natuurlijk wel kunt schatten. Ik wilde het alleen niet berekenen.

Ik voelde me bij tijd en wijle ook echt arm – terwijl ik dat dus níet ben. Het idee dat je ‘het eind van de maand’ niet gaat halen is akelig. Terwijl ik natuurlijk op zo’n beetje elk moment geld van mijn andere rekeningen kon halen. Er kon mij niets wezenlijks overkomen, maar het idee alleen al is verontrustend.

Tegen het einde van de maand werd het ook echt moeilijk. Er kwamen twee uitgaven aan die ik echt graag wilde doen. De een was een jaarlijkse incidentele luxe uitgave die ik zonder de test zó gedaan zou hebben. De andere was het kopen van concertkaartjes voor een van mijn favoriete artiesten – Marina.

Bovendien waren beiden tijdgebonden. Die jaarlijkse uitgave deed ik gewoonlijk omdat het in die periode in de aanbieding was. Wanneer ik die uitgave dus níet deed en ik zou dat abonnement later nodig blijken te hebben dan zou ik meer geld kwijt zijn dan als ik het geld nu uit zou geven. Het ironische is natuurlijk dat je nu zult zien dat ik het pas over een jaar of zo nodig ga hebben. Het voelde alleen niet goed – ik zou tegen mijn principes in moeten gaan.

Dus heb ik vals gespeeld. Ik heb dat abonnement dat in de aanbieding was met korting gekocht met behulp van een andere IBAN. Een ander potje als je wilt. Gewoon omdat ik bang was dat als ik het van de bunqrekening zou betalen dat ik het dan niet ‘zou halen’ of dat ik ‘iets zou missen’.

Bij het kopen van de concertkaartjes werd ik er nog meer mee geconfronteerd dat ik niet zou slagen voor mijn eigen test. Het is niet dat ik de beslissing moeilijker vond. Die uitgave niet doen, daar zou ik echt spijt van hebben. Het is alleen wel jammer dat ik hierdoor niet slaagde in mijn opzet.

Daar moet ik wel bij zeggen dat als ik één van de uitgaven niet gedaan zou hebben dat ik dan het einde van de maand gehaald zou hebben – maar niet allebei. Het is zelfs zo dat ik de concertkaartjes een minuut ná de transactie wél had kunnen kopen vanaf mijn bunqrekening – maar dat had dan weer niet gekund als ik het abonnement van die rekening had betaald.

Hieruit moet ik concluderen dat ik niet in staat ben geweest om ‘gewoon’ te kunnen leven van het geld dat mijn bunqrekening bereikt in een maand tijd. Ik zat er alleen wel heel dichtbij. Ik vind het ook niet erg dat ik het niet gehaald heb. Ik ben er wel een stuk wijzer van geworden.

Zo weet ik nu dat ik het kán halen als ik dat wil. Ik ben best in staat om te snijden in sommige uitgaven. De vraag is vooral óf ik dat wil en hoe structureel mijn tekort per jaar (gemiddeld per maand) is. Zo zou ik bijvoorbeeld mijn vakantiegeld (die ik ook weggesluisd had) kunnen gebruiken om de tekorten op te vangen, want ik ga toch niet graag op vakantie.

Iemand suggereerde dat ik deze test elke maand van het jaar zou moeten houden om te bekijken of ik echt kan leven met mijn inkomen, maar dát ga ik dus liever wél berekenen. Het idee daarachter is dat je tijdens zo’n test als deze uitgaven gaat uitstellen. Deze test ervoer ik echter als zeer oncomfortabel en ga ik dan ook niet verlengen als het niet hoeft.

Wat betreft de vraag of er sprake is van ‘broekzak – vestzak’:

Daar is inderdaad sprake van. Alleen heb ik in de afgelopen maand meer gespaard dan dat ik aan het einde van de maand ’tekort’ (via andere IBAN had uitgegeven) kwam. Ik ben dus in zekere zin geld aan het ‘rondpompen’.

Wederom heb ik dit nog niet gecorrigeerd naar een gemiddelde per maand of heb ik het vakantiegeld hierin meegerekend. Het verschil is ook nog eens dusdanig klein dat ik er niet van wakker lig. Tenslotte heb ik al aangegeven dat ik kan snijden in mijn uitgaven als dat nodig blijkt te zijn.

Sterker nog, ik heb gemerkt dat ik met de uitgaven die ik doe best wel tevreden ben. Ik heb nergens gedacht van:

“Waarom geef ik daar eigenlijk geld aan uit?”

Johan Zijlstra

Op vakantie. Waarom (niet)?

Veel mensen gaan graag op vakantie.

Daar zijn allerlei redenen voor. Mensen willen nieuwe ervaringen opdoen, nieuwe mensen ontmoeten, landen & gebieden verkennen. Er zijn ook mensen die op vakantie gaan om de sleur te doorbreken of omdat ze ergens geweest willen zijn. Dat kan dan van alles zijn.

Voor mij ligt dat anders.

Ik ben wel graag ‘op’ vakantie, alleen al het gedoe er omheen vind ik niets. Ik vind het niet fijn om een vakantieplek uit te zoeken. Ik vind het niet leuk om al die microkeuzes te moeten maken waar je vaak tegenaan loopt als je een vakantie aan het plannen bent.

Neem bijvoorbeeld het inpakken van tassen. Dat vind ik echt geen leuke activiteit. Nog los van het feit dat je nooit weet wat voor weer het op vakantie nu gaat worden, kan het altijd zijn dat je zaken vergeet. Dus heb ik de neiging om veel mee te nemen en dan sleur ik weer van alles en nog wat mee op vakantie.

Het is overigens niet dat ik niet kan genieten van op vakantie zijn. Als ik er eenmaal ben, dan kan ik het een ander los laten. Alleen ben ik meer een dagjesmens. Ik vind het fijn om thuis te komen en thuis te zijn. Waar dat allemaal mee te maken zal hebben, dat weet ik niet.

Voor een deel zou het verklaart kunnen worden door het feit dat ik ambivert ben. Ik vind het zowel leuk om onder de mensen te zijn als dat ik thuis achter mijn computer rustig muziek zit te luisteren, zoals ik nu doe tijdens het schrijven van dit verhaal.

Een andere reden dat ik liever niet op vakantie ga, is dat ik erg gehecht ben aan mijn structuur en mijn rituelen. De zaken die ik doe, thuis, op de manieren dat ik het graag doe. Op de tijden die ik het graag doe, met de mensen waarbij ik dat graag doe.

Voor kortere periodes, een paar dagen, maak ik nog wel uitzondering. Dan kan ik het geheel overzien. Alleen meer dan 3, 4 dagen? Nee, dan ga ik krampachtig oplossingen verzinnen om thuis na te bootsen, zodat ik niet achter ga lopen met zaken zoals mijn e-mail. Het is niet dat ik nu dagelijks zo veel e-mails verstuur, maar ik wil wel graag mijn nieuwsbrieven goed tot me kunnen nemen.

Nu kún je dat ook allemaal op vakantie gaan doen. Alleen… waarom ga je dan op vakantie? Je gaat toch op vakantie niet allemaal zaken doen die je thuis ook kunt doen? Dan kun je net zo goed gewoon thuis blijven!

Ja, ik weet ook dat vakanties gebruikt worden om ‘langere weekenden’ te hebben. Dat spreekt me ook wel meer aan. Alleen, daar hoef je toch ook niet voor op vakantie te zijn? Genieten van gezelschap kan ook thuis. Ik zie de noodzaak niet om dat op een andere locatie te doen. Je kunt toch ook gewoon afspreken dat je elkaar elke dag treft?

Wellicht is dat niet heel praktisch, dat snap ik ook wel. Alleen het is ook niet praktisch als je mij meeneemt voor zeg 5 dagen, want dan ga ik allerlei zaken missen van mijn appartementje en niet alleen mijn computer! Ik zal zelfs mijn rare douchekop missen, omdat ik van dat ding ten minste weet hoe ie werkt.

Je zou kunnen zeggen dat ik veel beren op de weg zie. Daar zou je gelijk in hebben. Alleen wil dat niet zeggen dat ik daar dan niet opeens geen last meer van heb als ik met je op vakantie ga. Meegaan betekent dat ik het een en ander op moet offeren. Dat ik iets niet kan doen op de manier dat ik dat graag wil. Terwijl ik soms niet goed weet wat ik daar voor terug ga krijgen.

Tenslotte weet je niet hoe zo’n vakantie gaat van te voren. Ik sta graag in verbinding, dat klopt. Alleen dan wel op mijn manier. Ik ga graag op bezoek bij vrienden en ontvang ze graag.

Het is alleen geen doen om alles op vakantie te simuleren alsof ik thuis ben. Iemands laptop lenen is gewoon niet hetzelfde als op mijn computer thuis zitten.

Misschien heb ik verkeerde verwachtingen van een vakantie. Dat zou kunnen. Alleen zijn het wel mijn verwachtingen. Het zou kunnen dat het juist goed is voor mij om een keer op vakantie te gaan. Alleen zie ik zelf niet in waarom dat het geval zou zijn.

Ik ben vaak genoeg op vakantie geweest. Nee, niet met iedereen. Alleen sommige mensen weten niet hoe het is om langere tijd met mij door te brengen op een manier die niet lijkt op mijn thuissituatie.

Daarnaast is het ook zo dat ik voorlopig niet eens op vakantie zou kunnen al wilde ik het graag. Naast dat mijn medicatie onder toezicht is, dien ik ook elke dag extra handelingen te verrichten voor mijn gezondheid. Dat zijn tijdelijke maatregelen die een wat meer permanenter karakter hebben gekregen door de maanden / jaren heen.

Het komt er dus op neer dat ik wel op vakantie mee zou kunnen, maar dat je er mij geen plezier mee doet. Ik vind het juist fijn dat ik wisselend gezelschap heb en dat ik mij terug kan trekken, mocht dat nodig zijn.

Onwennig

Dit is een vervolg op:

Hoog stabiel

In plaats van 12 weken gebruik ik nu 18 weken Olanzapine. Ja, het is gepaster om te spreken van maanden. Alleen ben ik daar nog niet aan toe. Dat voelt heel onwennig. Terwijl ik eigenlijk al gewend ben aan mijn nieuwe situatie.

Ik moet alleen erkennen dat mijn leven nooit meer hetzelfde zal zijn. Dat vind ik moeilijk. Ik ken mezelf minder goed zoals ik nu ben. Ik verbaas mezelf soms. Dat vind ik ook onwennig, want ik ga er prat op dat ik mezelf goed ken.

Is het beter zo? Ik weet het niet. Ik functioneer nu met behulp van pillen. Pillen waarvan het goed kan zijn dat ik ze de rest van mijn leven moet slikken. Ik weet het, er zijn ergere zaken en mijn leven is nog best wel aardig.

Alleen, ik mis nogal mijn vrijheid. Die is mij ook afgenomen, want naast dat mijn medicijnen niet meer in eigen beheer zijn, zijn mijn apparaten dat ook niet meer. Ik maak nu gebruik van apparaatvrije schermtijd. Dat werkt best goed, moet ik erkennen. Zeker als je de code door iemand anders laat invullen.

Dat betekent echter wel dat ik 12 uur per etmaal offline ben. Voor iemand die zo graag verbonden is als ik, is dat een redelijk tot forse ingreep. Het zou kunnen dat het beter is voor mijn gezondheid. Dat geloof ik best.

Het is alleen niet leuk. Ik wil ook weer eens langer opblijven. Ik wil in het weekend ook later op de avond nog kunnen gamen met vrienden. Of een serie-avond waarbij we wat meer kunnen kijken dan anderhalve aflevering.

Door de maatregelen slaap ik wellicht beter. Alleen wie gaat er mij vertellen dat ik anders heel slecht zou slapen? Dat weet je niet, want je kunt dat niet dubbelblind testen.

Je kunt natuurlijk de ene dag wel langer opblijven en meer schermen gebruiken en de andere dag dat niet doen. Alleen zijn dagen nooit precies hetzelfde, dus kunnen de verschillen ook aan andere zaken liggen. Bovendien is experimenteren met je gezondheid iets dat ik liever niet doe.

Dus houd ik mij (voorlopig) aan de beperkingen die mij opgelegd zijn. Het geeft me namelijk ook andere perspectieven. Het geeft me tijd tot bezinning en zorgt ervoor dat ik meer de tijd neem om bijvoorbeeld te lezen.

Zo ben ik er achter gekomen wat mijn jeugdboeken waren en waarom ze dat zijn. Tijdens het herlezen kwam ik er achter dat de strekking van de boeken mij bij zijn gebleven, maar de details totaal niet. Ik ga vanavond beginnen aan het laatste deel van de trilogie over de toekomst: ‘Het gulden vlies van Thule’

Inmiddels heb ik al best wat boeken gelezen. Stiekem verheug ik me er ook op wanneer ik ‘mag’ gaan lezen – alsof ik op andere momenten niet zou kunnen lezen. Nou, voor een deel voelt dat wel zo.

Dat is best gek. Mijn omgang met prikkels is dus zodanig dat ik overdag niet de rust heb om een boek te lezen. Dat zegt wel iets over het geduld dat ik op kan brengen gedurende de momenten dat ik online ben.

Wanneer ik een speciale computerbril heb die het blauwe licht uitfiltert, dan mag ik ook nadat mijn avondklok is ingegaan nog gebruik maken van beeldschermen. Dat is best aantrekkelijk.

Alleen zit ik dan wellicht weer met 2 brillen. Dat wil ik niet, dus ik ga vragen of ik mijn glazen in mijn huidige bril zó aan kan laten passen dat ik er blauw licht mee uit kan filteren. Dan kan ik ’s avonds nog een serie kijken.

Meer opties hebben is sowieso wel fijn. Zo zit ik er ook aan te denken om een e-reader te nemen, want mijn boekenkast staat al vol met boeken. Dan neem ik zo’n e-reader die geen blauw licht afgeeft natuurlijk.

Tenslotte kun je je richten op wat je allemaal niet meer kunt. Je kunt je ook richten op wat je allemaal nog wél kunt. Zo kan ik overdag nog gewoon mijn e-mails lezen, mijn nieuwsbrieven volgen, artikelen lezen, gamen, koken, op bezoek gaan bij mijn moeder, serie kijken met vrienden, fietsen, wandelen, dansen, muziek luisteren, overstappen op een nieuwe provider, genieten van een nieuwe telefoon, etc.

4 maanden, 1 week & dag is een hele tijd. Ik slik al 4 maanden, 1 week & 1 dag 20 mg Olanzapine. Vanavond doe ik het weer. Ik heb het nu zo vaak geslikt dat ik de tel kwijt was. Wellicht is dat een goed teken. Een teken van acceptatie.

Tenslotte, als ik er heel erg mee bezig zou zijn, dan zou ik precies weten hoe vaak ik die Olanzapine al heb geslikt. Terwijl ik het op moest zoeken. Misschien komt het goed. Een van mijn schoonzussen zei dan ook laatst terecht dat het gebruik van pillen voor het verbeteren van iemands lichamelijke conditie heel geaccepteerd wordt. Waarom zou dat dan niet zijn voor iemands mentale conditie?

Over een tijdje zal ik terug komen om dit verhaal te evalueren, net zoals ik verrast werd toen ik ‘Hoog stabiel’ terug las. Daarin stond dat ik die situatie nog wel langer wilde houden.

Ergens zou ik willen dat het zo bleef.

Johan Zijlstra – donderdag 23-04-2020

Klaarblijkelijk zijn mijn gebeden verhoord.

Een leentoestel

Op 15 april 2020 was ik in de Coolblue. Ik had daar een afspraak. Ik wilde dat ze naar de accu van mijn iPhone SE keken. Op 18 september 2019 had ik daar namelijk mijn accu laten vervangen.

Indertijd vervingen ze accu’s ter plekke. Er was vanaf het begin iets geks aan de hand met die accu. Het toestel waar de accu in zat, zei dan ook dat er iets mis mee was. Alleen tijdens het gebruik viel er niets speciaals op. Bovendien gaf coconutBattery aan dat er niets aan de hand was met het toestel.

Toen ook dat programma zei dat er iets niet klopte en de accu van zichzelf leeg leek te lopen, ben ik terug gegaan naar de winkel. Aan de telefoon vertelde ze mij dat de winkels weer open gegaan waren en dat ik langs moest komen, omdat ze er op afstand niet naar konden kijken.

Daarom had ik dus een afspraak. Alleen omdat ze iPhones niet meer ter plekke repareren, moeten deze toestellen opgestuurd worden naar Apple. Het idee was dat dit ook zou gebeuren met mijn iPhone SE. Ik heb alleen nooit een bevestiging gehad dat dit ook gebeurd is…

Ik maakte nog een grapje dat binnenkort de opvolger van dit toestel bekend zou worden gemaakt door Apple, dat daar al heel veel geruchten over waren. Niet wetende dat de nieuwe iPhone SE later die dag bekend zou worden gemaakt!

Ik heb het Lifeproof hoesje van mijn iPhone SE afgehaald, ik heb ‘mezelf’ uitgelogd uit het toestel en daarna alle instellingen en gegevens gewist. Toen heb ik het toestel achtergelaten bij de monteur van Coolblue.

Voordat ik vertrok heb ik nog een leentoestel gehad. Ze konden deze niet meteen geven, want het apparaat werd nog opgeladen. Na verloop van tijd meldde ik aan de monteur dat ik een powerbank bij mij had waarmee ik het toestel op kon laden.

Dus heeft hij de SIM uit mijn iPhone SE gehaald en in het leentoestel gestopt. Deze iPhone 7 heb ik sindsdien ‘in mijn bezit’. Ik heb er nog wel wat vragen over.

Zo wil ik graag weten waarom de nabijheidssensor het niet lijkt te doen, waarom de microfoon niet altijd even goed werkt en of de camera nu echt scheuren vertoont.

Aangezien ik er dus later die dag achter kwam dat de nieuwe iPhone SE gelanceerd zou worden heb ik na lange overweging besloten dat ik dat toestel wilde hebben. Voordat ik dat wist, heb ik een hoesje gekocht, omdat ik deze dan ook kon gebruiken met mijn leentoestel.

Ik ben blij dat ik daar niet zo lang over getwijfeld heb, want veel nieuwe telefoons zijn tegenwoordig enorm glibberig, waardoor je ze makkelijk laat glippen en/of vallen. Zo ook de iPhone 7. Goede hoesjes, zoals de SLAM van Lifeproof, voorkomen dat de telefoon wegglijdt. Ik ben blij met het hoesje.

Het leentoestel en de nieuwe iPhone SE die ik besteld heb zijn dus groter dan het toestel dat ik gewend ben en daarom vind ik het wel fijn dat ik nu in fases kan wennen aan de wijzigingen die op mij af komen. Ik ben stiekem best een gewoontedier als het op apparatuur aankomt.

Overzetten van gegevens & instellingen vind ik nog best een hoop gedoe. Het gaat op zich best wel soepel. Het is meer dat je toch nog een hoop langs moet lopen om ervoor te zorgen dat alles weer loopt zoals het liep. Anders krijg je bijvoorbeeld bepaalde meldingen niet, omdat een app niet gedraaid heeft.

De nieuwe iPhone heb ik besteld bij Tele2. Ik heb ‘m meteen ‘afbetaald’. Er stond bij dat ik een lening aan ging. Alleen het totaal aan ’toestelkrediet’ is € 0,00. Echt een lening is het dus niet. Ik heb mijn contract daar verlengd.

Hierdoor kon ik de iPhone SE 2020 Red 128 GB met korting krijgen. 128 GB is een hoop opslag. Het dubbele van wat ik nu heb. Ik vind het gewoon fijn om alle media die ik heb, bij mij te hebben – ook zonder internet.

Mobiele data heb ik namelijk enkel om bereikbaar te zijn. Ik gebruik het onderweg voornamelijk om berichten te sturen. Daarom ben ik voor 1 GB data per maand gegaan. Het liefst zou ik meteen overgestapt zijn naar de mobiele tak van Freedom Internet. Die is er voorlopig niet.

Tele2 heeft alleen gezegd dat ze mijn toestel niet op voorraad hebben. Ik vraag me vooral af of ze het überhaupt op voorraad hadden! Ik vind het niet zo erg, want dan haal ik wellicht de 4 jaar nog met mijn huidige iPhone SE, die gebruik ik sinds 8 juni 2016.

Alleen… ik kan nu ook al niet meer zeggen dat ik hem 4 jaar probleemloos heb gebruikt, want ik gebruik ‘m momenteel dus niet, want het ding ligt bij Apple. Ja, ik weet het. Ik zou dat eigenlijk niet mee moeten rekenen. Toch doe ik dat.

Het is een gevoelsmatig dingetje. Dat komt niet zozeer door de afwezigheid van mijn eigen telefoon als meer door de aanwezigheid van de iPhone 7, het leentoestel. Ik hoop dat de problemen die ik met dat toestel heb zich niet ook voordoen bij mijn nieuwe telefoon.

Dat is een van de redenen dat ik dit blogbericht type. Ik wil mezelf er aan kunnen herinneren dat mijn ervaringen met de iPhone 7 anders zullen zijn dan met de iPhone SE2. Natuurlijk weet ik dat nu nog niet zeker.

Alleen dat vertrouwen is er wel. Of is het gewoon hoop? Hoe dan ook, ik maak me geen zorgen. Tenslotte heb ik ook lang gewacht op dit toestel, want ik ging er al meer dan een jaar geleden vanuit dat dit toestel zou komen. Ja, ik had ‘m eerder verwacht, dat wel!

De vraag die ik nu nog wél heb, is welk toestel krijg ik eerder (terug) in mijn bezit? De eerste of de tweede iPhone SE? Overzetten van de gegevens mag dan niet lang duren: het kost nog wel tijd en moeite zoals eerder gemeld.

Het zal dus vooral suf zijn als ik eerst mijn huidige / oude iPhone SE krijg en vervolgens binnen een paar dagen de nieuwe! Nu is dit een enorm luxe probleem natuurlijk, maar toch. Handig is anders.

Je zult ongetwijfeld begrijpen dat ik er zin in heb. Een nieuw toestel. Een nieuw hoesje, een nieuw abonnement, nieuwe snelheden.

Mijn telefoon is dan ook mijn computer voor onderweg. Nu ben ik een van die mensen die ook daadwerkelijk nog belt met zijn telefoon en dat is iets dat ik met mijn computer dan weer minder doe. Ze sluiten goed op elkaar aan.

Aanstaande woensdag maar eens contact zoeken met Coolblue & Tele2. Even kijken of ze een tipje van de sluier kunnen oplichten en mij kunnen vertellen wanneer ik de toestellen mag verwachten. SE Hoezee!

Hoog stabiel

Al 12 weken gebruik ik 20 mg Olanzapine. Het idee was dat dit tijdelijk zou zijn. Helaas is dat dus niet het geval gebleken.

Die Olanzapine is een antipsychoticum. Deze zorgt ervoor dat mijn ontremming niet verder ontregeld. Als ik last begin te krijgen van de dempende werking, dan kan ik afbouwen naar mijn standaard dosering van 5 mg.

Op zich is het fijn spul. Sinds ik Olanzapine gebruik, ben ik niet meer opgenomen geweest. We hebben ons wel vergist in de dosering toen we het laatst verhoogden. We hadden het meteen naar 20 moeten verhogen en niet eerst naar 10. Hierdoor ben ik hypomaan geworden en liep het bijna uit de hand.

Momenteel heb ik enorm veel controle over mijn leven. Dat komt omdat ik nog steeds ontremd ben én stabiel. Dat noem ik ‘Hoog stabiel’. Ik ervaar dat als zeer prettig.

Opstaan gaat prima. Ik kan de zaken doen die ik wil. Ik maak me minder zorgen. Ik ben flexibeler. Ik loop minder vast. Ik voel me goed, terwijl ik de zekerheid heb dat dit niet té wordt. Dat vind ik erg prettig.

Ergens zou ik willen dat het zo bleef. Dat is alleen niet realistisch. Op een gegeven moment dan zal de ontremming verzwakken en zal ik versuft worden door de dempende werking van de Olanzapine.

Alleen weet niemand wanneer dat zal gaan gebeuren. Aangezien ik al 12 weken in deze toestand ben, kan het nog best een tijdje duren voordat ik helemaal hersteld ben.

Bovendien kan ik niet al te veel op mijn hooivork nemen, want ik dien me er bewust van te zijn dat mijn beoordelingsvermogen enigszins vertroebeld is doordat ik dus nog steeds ontremd ben.

Toch vind ik het een geschenk, deze situatie.
Als je me ooit verteld had dat ik dit zou zeggen dan had ik je niet gelooft.

Wat zal ik in de tussentijd doen?
Ik ga me vermaken, ik ga me verdiepen, ik ga spelen, ik ga lezen, ik ga schrijven, ik ga leven.

Mocht je me tegen komen en me vragen hoe het gaat dan zal ik zeggen:

Gezien de omstandigheden gaat het goed.
Ik ben hoog stabiel.

Een gemeenschappelijke vijand

De Mensheid is bij elkaar gekomen om een virus uitbraak te bestrijden. We zitten allemaal in het schip. We kunnen allemaal aangestoken worden. Velen van ons zitten in isolatie.

Sinds ik bekend ben met deze situatie doet het me denken aan iets waar ik ooit om hem gevraagd. Dat was een gemeenschappelijke vijand. Dat is namelijk hetgeen we nodig hebben om meer tot elkaar te komen.

Laat het duidelijk zijn, ik heb niet om de huidige situatie gevraagd! Alleen ben ik wel van mening dat het handig is om gebruik te maken van de situatie om veranderingen door te voeren ten behoeve van ons bestaan op Aarde.

Er valt namelijk nogal wat af te dingen aan ons bestaan op Aarde. Als ik alle problemen op gaan noemen die enkel en alleen al ontstaan zijn door onze manier van omgaan met geld dan ben ik al een tijdje bezig. Natuurlijk zijn er ook problemen die niet direct door (onze omgang met) geld worden veroorzaakt. Alleen is het dan wel vaak zo dat die problemen minder nijpend zouden zijn als geld in zichzelf geen probleem zou zijn.

Het ‘leuke’ van deze crisis is dan ook dat geld op zichzelf geen probleem meer lijkt te zijn. Er wordt alles op alles gezet om onze volksgezondheid te behouden. Mooi om mee te maken dat er tóch iets boven de economie gaat.

Laten we onszelf daaraan herinneren als we volgend jaar verkiezingen hebben. In een tijden van crisis is er geld. Spontaan. Alsof het aan een boom groeit.

Het ironische is dan ook wel dat geld daadwerkelijk, door ons mensen, geschapen wordt. In tegenstelling tot het vuur, dat natuurlijk is en het wiel, dat we hebben afgekeken van de natuur, is geld zo kunstmatig als iets.

Natuurlijk wil dat niet zeggen dat het daardoor geen effect meer heeft. Het punt is dat het enkel effect heeft als wij willen dat het effect heeft. Geld is een sociaal construct. Wij bepalen zelf wat er mee doen. Dat geldt ook voor de manier waarop geld ontstaat. Het is tenslotte onze schepping.

Laten we met elkaar afspreken dat geld ons niet meer in de weg gaat zitten. We gaan het verhaal achter geld herschrijven. Hoe gaan we dat doen?

Simpelweg door aan te geven wat we willen. We gaan aangeven wat we willen bereiken en bedenken daarná wat we daarvoor nodig hebben. Als dat geld is dan maken we daar geld voor. Heeft dat geld zijn functie gehad en is het niet meer nuttig? Dan halen we het weer uit het systeem.

In plaats van dat we belastingen gaan betalen om geld te verzamelen gaan we belastingen heffen om geld uit het systeem te halen dat overbodig is geworden.

Geld wordt dan in omloop gebracht indien we dat nuttig achten. Geld is er dan ‘om er te zijn’ zoals de oorspronkelijke betekenis van ‘fiat geld’ betekent ‘laat het er zijn’.

Natuurlijk is het dan heel belangrijk om te bepalen hoe er geld in omloop wordt gebracht en wie dat gaat doen en onder welke omstandigheden en in welke context. Daarvoor hebben we een vierde of vijfde macht nodig. Een monetaire autoriteit die uitsluitend over (de samenstelling van) de geldhoeveelheid gaat die in omloop is in een economie.

Waarom dienen we hiervoor een gemeenschappelijke vijand te hebben? Nou, eigenlijk hebben we die helemaal niet nodig. Dat is uitsluitend om ons er op te wijzen dat we samen met onze medemens de wens kunnen uitspreken dat we een andere samenleving willen hebben.

Dát is uiteindelijk waar politiek over gaat. De strijd tussen ideeën. Welk idee werkt het beste voor zo veel mogelijk mensen? Hoe voorkom je dat een kleine minderheid het verpest voor de rest?

Het is stuitend om te zien hoeveel er kapot wordt gemaakt in de naam van een idee. Bedenk dan ook dat er een hoop kan worden gemaakt in de naam van een idee. Hopen liggen alleen op straat. Het is aan ons om te handelen naar onze ideeën en ons opnieuw gaan verbeelden hoe mooi het leven kan zijn op Aarde.

Spooktelefoon

Een aantal maanden geleden kreeg ik mijn oude telefoon terug.
Een iPhone 5. Mijn eerste smartphone. Ik had hem aan mijn schoonzus gegeven en die heeft hem bijna 4 jaar gebruikt.

Toen ik ‘m nog in gebruik had, heb ik de accu eens laten vervangen. Ze heeft er netjes gebruik van gemaakt, want toen ik de telefoon terug kreeg hoefde de accu nog niet vervangen te worden. Dat is nu wel het geval. Wellicht door de manier waarop ik met het apparaat ben omgegaan. Het kan ook aan de leeftijd van de accu liggen. Bovendien was ie al bijna 6oo keer opgeladen.

Het is een beetje overdreven om te zeggen dat het beestje qua accuvermogen nadat ik het in gebruik had genomen snel achteruit ging. Het was eerst nog 85%. Inmiddels is het nog slechts 65% accuvermogen. Toch gaat het apparaat nog best een tijdje mee en kan ik er van alles mee doen.

Aangezien ik mijn ‘hoofdtelefoon’, een iPhone SE, heb voorzien van een LifeProof hoesje kan ik daar niet alles even makkelijk insteken. Sommige connecties zijn te dik en bij andere moet ik eerst iets er uit draaien, dan weer er in draaien en dan ‘hopen’ dat het werkt. Dat is niet fijn.

Dus het is ook wel eens fijn om een iPhone ‘kaal’ te kunnen gebruiken. Dat doe ik nu dus met die iPhone 5. Lightning kabel van mijn nuraphone past nu wél in mijn ’telefoon’. Ik zet het met haakjes, want bellen doe ik niet echt met de iPhone 5. Het is meer een iPod Touch waarmee ik kan SMS’en. Alleen een iPod Touch heeft ook iMessage, dus veel verschil is er niet.

Nee, er zit geen simkaart in en hij heeft geen eigen telefoonnummer. Dat is ook nergens voor nodig. Het fijne is dat ik nu overal bekabeld (met hele goede kwaliteit) en draadloos muziek kan luisteren met behulp van mijn nuraphone en van die iPhone 5. Voor mij is dat echt een upgrade.

In de toekomst wil ik nog meer met mijn ’tweede’ telefoon gaan doen. Alleen zal dat dan de iPhone SE worden, want ik ben er achter gekomen dat de iPhone 5 zó oud is dat hij nét geen Pandora kan installeren. Dat is wel jammer, want het is me gelukt om een Amerikaanse Apple ID aan te maken.

Met behulp van die Apple ID kan ik in de toekomst wél Pandora installeren. Alleen dan doe ik het dus op mijn iPhone SE. Waarom ik het nu niet op mijn telefoon zet? In theorie kan dat inderdaad. Alleen heb ik abonnementen lopen die gekoppeld zijn aan mijn Nederlandse Apple ID en die worden opgezegd als ik van ID zou wisselen. Dat wil ik graag voorkomen.

Gelukkig ben ik al aan het sparen voor mijn nieuwe telefoon. Welk model dat gaat worden is afhankelijk van wat Apple aan nieuwe modellen gaat introduceren. Ik ga er van uit dat er een model komt die goedkoper (minder duur?) gaat worden die gaat lijken op het model dat ik nu heb. Mocht dat model er niet komen, dan heb ik nog de gelegenheid om te wachten totdat er een ander model komt dat interessant voor mij is.

Afgelopen september heb ik namelijk de accu in mijn iPhone SE laten vervangen en die telefoon heb ik nu pas 109 keer opgeladen. Die kan dus nog wel een tijdje mee. Zowel als ‘hoofdtelefoon’ of als veredelde iPod Touch / ’tweede telefoon’. De opties staan wat dat betreft open.

De vraag blijft dan wat ik tegen die tijd dan ga doen met mijn iPhone 5, want dan heb ik nog weinig nood meer voor dat toestel. Alleen, een telefoon die je niet uit kunt zetten en die niet meer helemaal veilig te gebruiken is, zonder extra maatregelen, is natuurlijk ook niet alles.

Zoals je merkt, koester ik mijn apparaten. Vergeet alleen niet dat ik dit ook bij mensen doe. Alleen heb ik inmiddels geleerd dat apparaten die mij niet meer dienen gearchiveerd of ingeleverd dienen te worden. Bij mensen kun je dat slechter doen.

Dat wil niet zeggen dat ik mijn relaties nooit herdefinieer. Het gebeurt alleen zelden en enkel wanneer het goed voor mij is om anders tegen iemand aan te kijken. Soms draait iemand gewoon op een ander systeem dan jijzelf en dan kun je ze beter los laten, want dan valt er niets mee te beginnen.

Alleen is dat een onderwerp voor een andere blogbijdrage. Ik wil gewoon aangeven wat voor blijdschap oude apparaten mij soms geven. Het gaat er namelijk om wat je wil en hoe graag je dat wil. Dan kan er veel.

Waarom spooktelefoon? Gewoon, omdat de iPhone 5 nog steeds over gaat als ik met mijn iPhone SE al opgenomen heb. Soms schrikken mensen daarvan.

Spelen met levens

Spelenderwijs leren wij.

Alleen we worden geacht te stoppen met spelen als we volwassen worden. Dat is zo’n beetje de grootste leugen die er ooit is verspreid. Daar zijn we achter gekomen en er zijn dikke pillen over geschreven zoals ‘De Meeste Mensen Deugen’.

Nu ga ik je hier niet vertellen wat je moet doen. Dan moet je helemaal zelf weten. Wat ik wel ga doen is vertellen wat ik ga doen. Spelen met levens, net zoals onze ‘machthebbers’ hebben gedaan. Alleen doe ik dat voorlopig nog vanuit de duisternis.

Waarom?

Omdat ik het zat ben. Ik ben het zat dat we doen alsof we onze levens niet zelf besturen. Doen alsof we bestuurd moeten worden. Worden is een koppel werkwoord, net zoals lijken. Het vreemde van die laatste is dat het ook dode lichamen betekent als het een zelfstandig naamwoord betreft.

Een beetje zoals ‘sneuvelen’ sterven betekent als het soldaten betreft. Alleen wordt het ook gezegd als er een koffiekopje stuk gaat. De context bepaalt alles.

Verder ben ik van mening dat het meest magische aan mensen onze woorden zijn. Eén woord kan het verschil betekenen tussen leven en dood. Wees daarom voorzichtig met hoe je taal gebruikt.

Zorg goed voor jezelf, zodat je goed kunt zorgen voor anderen. Niet alleen omdat zij dan weer goed voor jou kunnen zorgen. Gewoon, omdat het je prettig laat voelen.

Er is geen reden voor paniek en we dienen ook niet bang te zijn. Dat is nergens voor nodig. Alleen wil ik wel vertellen dat het zonde zou zijn als we deze crisis zouden verspillen door er zonder aanpassingen aan onze systemen uit te komen. Dan hebben we de potentie van deze crisis verspilt.

Zoals je wellicht weet, ben ik tegen verspilling. Nu weet ik ook wel dat niet alles een doel hoeft te hebben terwijl ik zeker weet dat dat op zichzelf dan weer wel een doel dient!

Ik ga geen excuses maken voor wat ik ga doen of al heb gedaan. Sorry wil ik nog wel zeggen en het spijt me dat het zo moet gaan zoals het gaat. Blijkbaar is er geen andere weg meer.

Daar had ik je bijna hé? Er is altijd een andere weg. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, alleen die weg wil je nu echt niet meer bewandelen, of wel dan? Soms is een keuze makkelijker dan je denkt, zeker als ie voor je genomen wordt.

Dat is het altijd al geweest. Daar is niets nieuws aan. Bovendien geen nieuws is goed nieuws & goed nieuws is geen nieuws. Dat hebben de media al wel bewezen. Vraag me niet waarom dat zo is, dat is een verhaal apart.

Lees je nog steeds mijn boodschap? Wil je weten wat er nog meer komt? Er valt echt niet zo veel meer te vertellen hoor. De strijd die gaat komen gaat bepalen hoe de Mensheid er uit gaat komen. Komen we tezamen of houden we op te bestaan?

Spiritueel gezien kun je er genoeg boeken (Tora, Bijbel, Koran) over raadplegen. Niet dat ze de toekomst voorspellen, dat is niet de boodschap. Het gaat er om dat mensen weten dat ze een keuze hebben. Keuzes maken de Mens.

Wat wil ik bereiken met dit schrijven? Dat mensen gaan nadenken over de toekomst. Juist nu. Dat mensen beginnen te begrijpen dat wij de hoeders van Moeder Aarde zijn.

De donkere dagen die gaan komen zullen mensen alleen verbazen als ze niet snappen waarvoor het dient. Als je dacht dat alles wel goed leek te gaan dan had je geen flauw idee hoe ernstig de situatie van Moeder Aarde was.

Als een echt kind van Moeder Aarde moet ik haar behoeden voor de plaag die de Mensheid is geworden. Niet omdat ik iets tegen mensen heb, gewoon omdat het blijkbaar zo gaat.

Gelukkig kan een ander mensbeeld ons al helpen. Als we zouden accepteren dat mensen wel degelijk verantwoording kunnen nemen voor hun daden dan kan het allemaal nog goed komen.

Helaas is dat niet in het voordeel van de minderheid die de lakens uitdeelt. Althans, dat begin ik te begrijpen. Zij zullen van alles doen om ervoor te zorgen dat mensen niet zien dat ze naakt zijn.

Mijn verhaal

Mijn naam is Johan Zijlstra en in het dagelijkse leven worstel ik vooral met opstaan. Ik heb moeite met het maken van keuzes, in allerlei hoedanigheden. Hierdoor en doordat ik weinig automatiseer heb ik moeite gehad met zelfverzorging en heb ik nog steeds hulp bij van alles en nog wat.

Toen ik klein was vond ik het leuker om te kijken hoe anderen speelden dan om zelf te spelen. Mijn idealen waren er ook vroeg bij. Zo ben ik uit eigen beweging vegetariër geworden op mijn 8e. Een paar jaar geleden kwam ik er achter dat dit verklaarbaar is vanuit mijn ‘advocaat persoonlijkheid’.

Tijdens mijn schoolcarrière liep ik vanwege mijn ASS al tegen problemen aan. Een van de oplossingen was dat ik meer tijd kreeg, omdat ik zo langzaam schrijf. De bovenbouw van het VWO heb ik vreemd doorlopen. Eerst mocht ik over omdat ik van profiel wisselde en daarna omdat ik 2 jaar over mijn examenjaar zou doen.

Helaas geloofde ik amper in mezelf en werd ik depressief in mijn eerste examenjaar. Toen heb ik aan het eind van dat schooljaar het antidepressivum Seroxat voorgeschreven gekregen. Dit heeft mijn eerste manische episode veroorzaakt. Ik werd tegen mijn wil opgenomen.

Het heeft vervolgens jaren geduurd totdat ik een goede mix van medicatie kreeg waarmee mijn bipolaire stoornis behapbaar werd. Alleen Lithiumcarbonaat bleek niet afdoende, maar dat spul heeft wel intussen voor nogal wat huidproblemen gezorgd, iets waarvoor ik elke maand behandeld word. Ik ben overigens medicijntrouw.

Vaak werden mijn (hypo)manische episodes veroorzaakt door verliefdheden. Punten waarop mijn ratio en mijn emotie met elkaar in botsing kwamen zorgden ervoor dat ik uit balans raakte. Gelukkig helpt contragedrag. Dat je actief probeert te zijn tijdens een depressie en jezelf opsluit als je manisch bent. Vooral dat laatste ben ik erg goed in. Ik vermijd direct contact dan zo veel mogelijk, ik kom enkel buiten voor boodschappen en maak het mij gemakkelijk.

Mocht dat allemaal niet helpen dan heb ik een heel groot sociaal netwerk en krijg ik goede begeleiding, zowel van de RIBW als via mijn behandelaar van de GGZ. Een verviervoudiging van mijn Olanzapine is een goede stok tussen de deur. Dat mijn wahjong-uitkering zorgt voor een betrouwbaar inkomen en dat mijn zorg-indicatie ook al zo goed als vast staat, geeft mij veel rust.

Helaas zijn er ook zaken waar ik niet tevreden over ben. Door de manier waarop mijn leven verlopen is, zijn er veel zaken die ik gemist heb. Mijn puberteit heb ik min of meer overgeslagen. Ik heb nooit echt gestudeerd zoals mensen met mijn intelligentie meestal doen. Over het algemeen kan ik genieten van het leven en ben ik meestal gelukkig.

Toch is kijken naar de zaken die je wel kunt niet altijd even makkelijk. Het is leuk dat ik vrijwilligerswerk doe, maar dat doe ik ook grotendeels voor mezelf, omdat ik de structuur nodig heb. Echt voldoening haal ik er niet meer uit, dus ik ben aan het zoeken hoe ik nu mijn tijd het beste kan besteden.

Met mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen leek het mij onverstandig om een opleiding te gaan doen en bovendien weet ik nog steeds niet welke studie ik dan zou willen volgen. Of dit nu zelfstigma is of een zichzelf vervullende voorspelling laat ik even in het midden.

Mja, ooit geloofde ik ook niet dat ik op mezelf zou kunnen wonen en dat doe ik momenteel ook. Wat dat betreft weet ik ook niet waar het schip strandt. Tegelijkertijd zal ik nooit de witte vlag heisen.

Lang was ik bang voor mezelf en wat ik mij, mezelf en mijn omgeving aan kon doen.
Tegenwoordig ben ik nieuwsgierig naar wat ik de wereld allemaal nog te bieden zal hebben.

Herstellen doe je zelf – bloemlezing

Tijdens de cursus ‘Herstellen doe je zelf’ die ik volgde was het de bedoeling dat ik een collage zou maken. Dat heb ik niet gedaan indertijd. Ze vroegen mij of ik op een andere manier iets kon delen over mijn herstel en ik wees ze op deze website.

Op dit blog staat het een en ander over herstel. Vooralsnog heb ik nooit de moeite genomen om te bekijken wat voor bruikbaars er tussen staat, maar ik ga kijken of ik leuke citaten kan vinden in mijn eigen werk.

Aangezien ik gebruik maak van Creative Commons dien ik wel te verwijzen naar mijn eigen werk, maar wees gerust, het meeste zal wel gewoon op dit blog staan. Uiteindelijk ook met linkjes. Daar gaan we:

Het zijn die kleine momenten waarop je voelt dat je leeft, die het leven heel erg mooi maken. De momenten waarop je gelukkig bent, tevreden. De momenten waarop iets lukt, dat je iets bereikt hebt.

uit: Het gevoel dat je leeft [Quli]

Leren van je eigen fouten is één ding, maar leren van de fouten van anderen is iets totaal anders. Voordat je zoiets überhaupt kunt doen, dien je je af te vragen waarom mensen de dingen doen die ze doen. Dat alleen al kan een dagtaak zijn en observeren is een methode om daar te komen.

uit: Interne Dialoog [Quli]

Reflecteren op een verhaal vind ik namelijk heel belangrijk. Wanneer je dit namelijk niet doet, boet het verhaal in kracht in. Misschien gaat de boodschap van het verhaal helemaal verloren of benadert het enkel je onderbewuste.

uit: De kracht van verhalen

Iemand die me accepteert zoals ik ben en graag wil weten wat dat inhoudt.

uit: “Ga je mee dansen?”

Laat ik daar mezelf nu maar aan houden. Dat mensen mij over het algemeen goed gezelschap vinden en dat ik niet veel moeite hoef te doen om hun vriendschap of liefde te krijgen, want zoals gezegd: meedoen is belangrijker dan winnen.

uit: Een illusie armer en een goede vriendschap rijker

Zoals in het filmpje wil ik hiermee vooral benadrukken dat het gaat om opkomen voor jezelf. Geef aan dat je de strijd durft aan te gaan. Beken kleur. Laat de wereld weten wat jij ervan vindt. Wanneer je dat gedaan hebt, kun je je gaan concentreren op de manier waarop je verandering wilt bewerkstelligen. Oplossingen zijn namelijk het probleem niet, het is maar welke kant je wilt dat we gaan.

uit: Eerst moet je boos worden

Ik weet niet wat ik ben. Ik weet wel waar ik voor sta, maar verder dan filosoof kom ik amper als iemand mij vraagt wat mij mij maakt. Ik ben een Pokémaniac, een geld filosoof, een receptionist, een ICT-er, een vriend, een broer, een zoon. Een twijfelaar, een hippie, een denker, een speler. Ik ben aardig, ik kan goed luisteren, ik ben lief, ik wil vrede. Ik hou van muziek en van dansen, ik kan goed uitleggen, ik heb geduld, ik ben traag.

uit: De gevolgen van Gelukzaligheid [Quli]

Niemand weet hoe het is om iemand anders te zijn, hoe graag ze dat ook zouden willen of hoeveel levenservaring ze ook hebben. Het is gewoon niet mogelijk – je kunt niet in iemands hoofd kijken. Helaas weerhoudt dat men er niet van om het te proberen.

&

Hierdoor leef ik, gelukkig zelden, in intense onzekerheid. Aangezien ik meer verlang van mezelf dan dat ik kan leveren. Ik ben niet lief voor mezelf. Dus in die zin zorg ik niet goed genoeg voor mezelf.

uit: Wat ben ik waard?

Deze citaten zijn natuurlijk vooral gekozen in het kader van herstel. Een paar andere citaten hebben het daarom niet gehaald. Ik vind het mooie citaten, dus over een tijdje (jaren?) ga ik dit nog eens doen.