Afgelopen weekend heb ik met vrienden een weekend doorgebracht bij een van die vrienden en dat weekend heb ik mijn computer niet gebruikt en ik was gelukkig. Misschien wel handig om er bij te vertellen dat er tijdens dat samenkomen wél heel veel gebruik gemaakt is van (draagbare) spelcomputers. Het heet zelfs een ‘SNES-weekend’. Alleen vind ik dat toch anders, want het is veel socialer. En gezelliger, dat vooral.
Hier wil ik mee aangeven dat ik wel degelijk goed zonder mijn computer kan en dat ik dat apparaat strikt genomen niet nodig heb. Wanneer je dat verbindt met het feit dat ik geld uit geven vrij lastig vindt, zal het je wellicht verbazen dat ik een nieuwe gekocht heb. Het is niet alsof mijn computer stuk is. Soms denk ik dat hij langzaam aan het stuk gaan is, maar dat blijkt wel mee te vallen. Het beestje is wel al ruim 6 jaar oud.
Dat betekent dat de hardware verouderd is en deze hardware was al niet geweldig om mee te beginnen, want een iMac is toch een ‘laptop op pootjes’ die standaard geleverd wordt met specificaties die niet zo geschikt zijn voor het gamen. Nu, daar heb ik met mijn nieuwe exemplaar wat aangedaan.
Mijn iMac 2019 heeft een goede grafische kaart, een grote SSD van 1000 GB en ook extra RAM geheugen dat er nog met de hand ingestoken gaat worden. Het bleek namelijk dat dit later nog aangepast kan worden, dus hoef ik niet meteen hoog in te stappen met het geheugen en ‘bespaar’ ik dus op de initiële kosten van de machine. In totaal zal ik zo’n 24 GB RAM geheugen hebben, dus daar kan ik even mee vooruit!
Dat is ook de bedoeling, want ik wil er minstens 6 jaar mee doen. Liever langer, maar de snelheid waarmee de grafische kaart verouderd is van te voren lastig te zeggen. Misschien kan ik sommige spellen niet spelen over een paar jaar. Nu ben ik niet van plan om heel veel spellen te gaan spelen op mijn computer, want ik speel sowieso weinig. Het is fijn om de optie te hebben en de mogelijkheid om met behulp van Windows nu meer spellen te gaan spelen is ook aanwezig.
Er werd mij op een forum gevraagd waarvoor ik het apparaat ging gebruiken om daarop de specificaties aan te passen. Ja… dat was en is dus een lastige vraag, want ik was gewend dat ik enkel spellen kon spelen die uitkwamen voor macOS. Tegelijkertijd is het ook niet dat ik het apparaat nu opeens vaker ga gebruiken om te gamen, omdat het kán.
Ik heb mijn iMac voornamelijk om muziek te luisteren, te browsen, te e-mailen, iets op te zoeken, nieuws(brieven) te lezen, te discussiëren op fora en gebruik te maken van sociaal netwerken. Oh ja, en chatten, dat doe ik ook. Als ik zo naar mijn Dock kijk dan heb ik daar al 6 chat-apps staan die ik dagelijks tot wekelijks gebruik.
Hierdoor heb ik vaak tal van programma’s open staan. Daarvoor gaat het extra RAM geheugen heel fijn zijn. Dan hoef ik niet meer programma’s te sluiten of me in te houden met tabbladen bij Firefox – alhoewel dat ergens wel een goede gewoonte is, om die te beperken. Je kunt overigens tegenwoordig makkelijker wisselen naar een tabblad die je open hebt staan door ‘% + een trefwoord’ (van dat tabblad) als input te geven in de adresbalk. Erg fijn.
Al met al ben ik vrij tevreden met mijn aankoop en dat mag ook wel, want het wordt mijn grootste aankoop ooit. Er is me dus wel het een en ander aan gelegen dat het goed voor elkaar komt. Veel mensen zouden het een dure aankoop vinden. Ik vind het ook wel prijzig, maar duur kan ik nog niet zeggen. Tenslotte gebruik ik zo’n apparaat dus ook best veel en misschien ga ik het apparaat ook vaker of langer gebruiken.
Nee, ergens is dat geen doel op zich, dus het zou ook fijn zijn als ik het tegelijkertijd vooral op een andere manier zou kunnen gebruiken. Op een manier dat er een venster op de wereld voor mij open gaat, als je begrijpt wat ik bedoel. 😉
Dat doet me denken. De manier waarop ik mijn computer gebruik is juist mijn manier waarop ik gegevens die ik binnen krijg verwerk. Daarvoor is dit blog ook grotendeels bedoelt. Zodat ik zaken waar ik moeite mee heb op een bepaalde manier kan verwerken. Het is niet alsof dit besluit me in de koude kleren is gaan zitten. Ik vond het nogal stressvol.
Had ik al gezegd dat ik in April 2017 begonnen was met sparen voor deze computer? Om even aan te geven dat het totaal geen impulsieve beslissing is geweest en dat ik verwacht had dat ik een half jaar geleden al deze knopen al door had moeten gaan hakken? Ja, het zou goedkoper zijn geweest om twee computers te kopen. Als je al deze onderdelen los koopt ben je ook goedkoper uit, maar dan heb je geen macOS en ik wil dat graag!
Allemaal beslissingen nemen die je op de lange termijn last kan gaan brengen, omdat je nu iets verkeerds beslist. Gelukkig heb ik veel hulp gehad en heb ik er vertrouwen in dat ik de juiste beslissing heb genomen.
Overigens, computers van Apple worden zelden goedkoper, wanneer er nieuwe modellen komen dan gaan de specificaties omhoog. De prijzen blijven daarbij gelijk. Het gebeurt wel eens dat de ‘upgrades’ goedkoper worden, maar ik heb bijvoorbeeld een andere soort SSD gekozen om in de machine te plaatsen en daarbij heb ik ook honderden euro’s bespaard.
Dit kan trouwens de laatste keer zijn dat ik een bijdrage typ voor mijn blog op deze iMac, want ik verwacht dat het apparaat vrijdag aanstaande geleverd wordt. Het bijbehorende geheugen wordt later vandaag al geleverd.
Ik blijf wel typen op het toetsenbord dat ik nu gebruik, want die ruil ik niet in. Ik heb geen behoefte aan een draadloos Bluetooth toetsenbord die niets meer kan dan het toetsenbord dat ik nu gebruik. Ik realiseerde me net dat dat toetsenbord gewoon USB 3.0 heeft en dat ik daar de USB-kabel van mijn iPhone ook gewoon in kan steken. Zo herinner je nog iets!
Mijn opstelling wordt dus steeds netter. Natuurlijk weet ik niet wat ik nog meer met mijn computer zou willen gaan doen in de toekomst. Misschien ga ik ooit video bewerken, maar als ik zie hoe weinig ik al met foto’s doe, lijkt me dat onwaarschijnlijk.
Ja, ik realiseer me dat ik hierdoor nog meer verbonden zal worden aan Apple. Dat is ergens wel raar, om mijn grootste uitgave ten deel te laten vallen aan ’s werelds rijkste multinational terwijl ik toch echt Geld Filosoof ben. Ik weet het niet, misschien is het de privacy, het gebruiksgemak, hoe het allemaal met elkaar werk of zo. Toch, blijft het een zeer kapitalistische multinational.
Ondanks dat zijn de stressniveau’s al wel gedaald. Er is sprake van berusting. Het zal in het begin nog wel spannend zijn, maar vooralsnog is er nu vooral sprake van voorpret. Het typen van dit stukje is gewoon even verwerken en herstellen, zodat ik weer verder kan gaan.
Ik heb deze week nog wel het een en ander te doen, want ik was al langer van plan om mijn computer een beetje digitaal af te stoffen. Stiekem heb ik een heleboel software en documenten op mijn computer staan die niets doen en ook niet meer gebruikt gaan worden, dus dat moet ik nog uitzoeken en/of verwijderen.
Het gaat nu echt gebeuren. Ik ben er klaar voor en ik heb er zin in. Ik mag dan gelukkig zijn zonder computer. Ik ben waarschijnlijk gelukkiger met allebei: soms ben ik gelukkig zónder computer, soms ben ik gelukkig mét een computer. De afwisseling is het best. Het een sluit het ander niet uit.