Spelenderwijs leren wij.
Alleen we worden geacht te stoppen met spelen als we volwassen worden. Dat is zo’n beetje de grootste leugen die er ooit is verspreid. Daar zijn we achter gekomen en er zijn dikke pillen over geschreven zoals ‘De Meeste Mensen Deugen’.
Nu ga ik je hier niet vertellen wat je moet doen. Dan moet je helemaal zelf weten. Wat ik wel ga doen is vertellen wat ik ga doen. Spelen met levens, net zoals onze ‘machthebbers’ hebben gedaan. Alleen doe ik dat voorlopig nog vanuit de duisternis.
Waarom?
Omdat ik het zat ben. Ik ben het zat dat we doen alsof we onze levens niet zelf besturen. Doen alsof we bestuurd moeten worden. Worden is een koppel werkwoord, net zoals lijken. Het vreemde van die laatste is dat het ook dode lichamen betekent als het een zelfstandig naamwoord betreft.
Een beetje zoals ‘sneuvelen’ sterven betekent als het soldaten betreft. Alleen wordt het ook gezegd als er een koffiekopje stuk gaat. De context bepaalt alles.
Verder ben ik van mening dat het meest magische aan mensen onze woorden zijn. Eén woord kan het verschil betekenen tussen leven en dood. Wees daarom voorzichtig met hoe je taal gebruikt.
Zorg goed voor jezelf, zodat je goed kunt zorgen voor anderen. Niet alleen omdat zij dan weer goed voor jou kunnen zorgen. Gewoon, omdat het je prettig laat voelen.
Er is geen reden voor paniek en we dienen ook niet bang te zijn. Dat is nergens voor nodig. Alleen wil ik wel vertellen dat het zonde zou zijn als we deze crisis zouden verspillen door er zonder aanpassingen aan onze systemen uit te komen. Dan hebben we de potentie van deze crisis verspilt.
Zoals je wellicht weet, ben ik tegen verspilling. Nu weet ik ook wel dat niet alles een doel hoeft te hebben terwijl ik zeker weet dat dat op zichzelf dan weer wel een doel dient!
Ik ga geen excuses maken voor wat ik ga doen of al heb gedaan. Sorry wil ik nog wel zeggen en het spijt me dat het zo moet gaan zoals het gaat. Blijkbaar is er geen andere weg meer.
Daar had ik je bijna hé? Er is altijd een andere weg. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, alleen die weg wil je nu echt niet meer bewandelen, of wel dan? Soms is een keuze makkelijker dan je denkt, zeker als ie voor je genomen wordt.
Dat is het altijd al geweest. Daar is niets nieuws aan. Bovendien geen nieuws is goed nieuws & goed nieuws is geen nieuws. Dat hebben de media al wel bewezen. Vraag me niet waarom dat zo is, dat is een verhaal apart.
Lees je nog steeds mijn boodschap? Wil je weten wat er nog meer komt? Er valt echt niet zo veel meer te vertellen hoor. De strijd die gaat komen gaat bepalen hoe de Mensheid er uit gaat komen. Komen we tezamen of houden we op te bestaan?
Spiritueel gezien kun je er genoeg boeken (Tora, Bijbel, Koran) over raadplegen. Niet dat ze de toekomst voorspellen, dat is niet de boodschap. Het gaat er om dat mensen weten dat ze een keuze hebben. Keuzes maken de Mens.
Wat wil ik bereiken met dit schrijven? Dat mensen gaan nadenken over de toekomst. Juist nu. Dat mensen beginnen te begrijpen dat wij de hoeders van Moeder Aarde zijn.
De donkere dagen die gaan komen zullen mensen alleen verbazen als ze niet snappen waarvoor het dient. Als je dacht dat alles wel goed leek te gaan dan had je geen flauw idee hoe ernstig de situatie van Moeder Aarde was.
Als een echt kind van Moeder Aarde moet ik haar behoeden voor de plaag die de Mensheid is geworden. Niet omdat ik iets tegen mensen heb, gewoon omdat het blijkbaar zo gaat.
Gelukkig kan een ander mensbeeld ons al helpen. Als we zouden accepteren dat mensen wel degelijk verantwoording kunnen nemen voor hun daden dan kan het allemaal nog goed komen.
Helaas is dat niet in het voordeel van de minderheid die de lakens uitdeelt. Althans, dat begin ik te begrijpen. Zij zullen van alles doen om ervoor te zorgen dat mensen niet zien dat ze naakt zijn.