Tag: Gamen

Mijn nieuwe favoriete spel is ‘Prince of Persia: The Lost Crown’

Geduld is een van mijn betere eigenschappen. In Prince of Persia: The Lost Crown wordt dit beloond. Mijn volhardendheid zorgde ervoor dat ik telkens het spel weer verder speelde. Het aantal keren dat ik het spel gespeeld heb ligt hoger dan het aantal uur dat ik erin gestopt heb. Bovendien ben ik veel vaker ‘Game Over’ gegaan dan het aantal speelsessies dat ik heb gehad.

Tevens is het aantal keren dat ik vast heb gezeten ook erg hoog. Naast bij puzzels die ik maar niet snapte hoe ze moesten, bazen die ik maar niet kon verslaan, werd het spel ook langzaamaan steeds moeilijker. Het spel heeft me uitgedaagd op een manier die ik nog niet kende.

Nu ben ik iemand die ongeregeld speelt. Dat zegt overigens weinig over mijn toewijding aan een spel. Wanneer een spel mij grijpt, ben ik in staat het gedurende een langere periode steeds weer op te pakken. Ik speel wel relatief korte sessies, meestal minder dan 2 uur. Bedenk daarbij dat ik dit ook niet eens dagelijks doe en dan zul je wellicht begrijpen dat ik PoP:TLC ‘slechts’ 80 uur gespeeld heb over een periode van iets meer dan een jaar.

Vroeger vond ik Prince of Persia ook al een leuke reeks. Prince of Persia: The Shadow and The Flame vond ik fantastisch. Dat was een 2D platformspel. Alleen voordat The Lost Crown uitkwam zijn er vooral 3D spellen van Prince of Persia verschenen en dat spreekt mij veel minder aan, omdat de gameplay dan heel anders is.

Qua gameplay lijkt The Lost Crown slechts deels op The Shadow and The Flame, maar ze hebben de goede kenmerken overgenomen en een heleboel elementen toegevoegd die naar mijn mening allemaal goed uitgewerkt zijn. Het is een ander verhaal, het spel is nu een metroidvania en het spel is veel groter. Wat ook een prettige verandering is, is dat je niet steeds zaken hoeft te doen die je al gedaan hebt. Gehaald is gehaald.

Dit betekent overigens niet dat je niet dient te bewijzen dat je iets kan. Het spel leert je namelijk vaardigheden aan. Ik werd dus steeds terug geworpen op kennis en vaardigheden die ik eerder geleerd had tijdens het spelen. Zo’n leercurve vind ik blijkbaar erg aangenaam. Uiteindelijk ben ik ook alle geheimen gaan halen, omdat ik zo’n plezier beleefde aan het spel.

Terwijl ik dit type ben ik aan het einde van Mask of Darkness, de betaalde ‘downloadable content (dlc)’, van het spel. Ondanks dat ik de baas daarvan nog niet verslagen heb, weet ik inmiddels dat dit spel mijn nieuwe favoriete spel is. Dat is bijzonder, want ik had al decennialang hetzelfde spel als mijn favoriete spel: Day of the Tentacle, een spel dat bijzonder genoeg uit hetzelfde jaar komt als The Shadow and The Flame.

Nu weet ik niet of ik die twee laatste spellen überhaupt in 1993 gespeeld heb, want toen was ik pas 8, maar het geeft wel aan dat er veel voor nodig is om mij een ander spel als favoriet te laten kiezen. Ik weet ook niet hoeveel keren ik The Lost Crown door ga spelen, want een groot deel van de ervaring bij zoiets als TLC zit ‘m in het voor het eerste keer doen en halen. De bevrediging die ik ervaarde wanneer ik iets eindelijk haalde was geregeld zaligmakend.

De gratis ‘dlc’ bestaat uit een verzameling losse, extra moeilijke, uitdagingen. Daar heb ik er nog geen enkele van weten te halen, maar aangezien daar geen verhaal aan verbonden zit, zal dit mijn oordeel over het spel amper beïnvloeden. Er is een kans dat ik (op een ander systeem) ooit het spel op een hoger niveau nog eens doorspeel, om te kijken hoe ik het spel dan ervaar.

Verder wil ik nog kwijt dat er meerdere vrienden zijn die mij geholpen hebben aan deze ervaring. De eerste geloofde dat ik beter was in gamen dan ik zelf dacht, een tweede liet mij The Lost Crown spelen, een derde vriend gaf het mij cadeau, een vierde vriend keek mee toen ik het hoofdverhaal voor het eerst uitspeelde. Het is ergens wel jammer dat ik nooit namen van mensen noem op mijn blog.

Gelukkig zonder computer

Afgelopen weekend heb ik met vrienden een weekend doorgebracht bij een van die vrienden en dat weekend heb ik mijn computer niet gebruikt en ik was gelukkig. Misschien wel handig om er bij te vertellen dat er tijdens dat samenkomen wél heel veel gebruik gemaakt is van (draagbare) spelcomputers. Het heet zelfs een ‘SNES-weekend’. Alleen vind ik dat toch anders, want het is veel socialer. En gezelliger, dat vooral.

Hier wil ik mee aangeven dat ik wel degelijk goed zonder mijn computer kan en dat ik dat apparaat strikt genomen niet nodig heb. Wanneer je dat verbindt met het feit dat ik geld uit geven vrij lastig vindt, zal het je wellicht verbazen dat ik een nieuwe gekocht heb. Het is niet alsof mijn computer stuk is. Soms denk ik dat hij langzaam aan het stuk gaan is, maar dat blijkt wel mee te vallen. Het beestje is wel al ruim 6 jaar oud.

Dat betekent dat de hardware verouderd is en deze hardware was al niet geweldig om mee te beginnen, want een iMac is toch een ‘laptop op pootjes’ die standaard geleverd wordt met specificaties die niet zo geschikt zijn voor het gamen. Nu, daar heb ik met mijn nieuwe exemplaar wat aangedaan.

Mijn iMac 2019 heeft een goede grafische kaart, een grote SSD van 1000 GB en ook extra RAM geheugen dat er nog met de hand ingestoken gaat worden. Het bleek namelijk dat dit later nog aangepast kan worden, dus hoef ik niet meteen hoog in te stappen met het geheugen en ‘bespaar’ ik dus op de initiële kosten van de machine. In totaal zal ik zo’n 24 GB RAM geheugen hebben, dus daar kan ik even mee vooruit!

Dat is ook de bedoeling, want ik wil er minstens 6 jaar mee doen. Liever langer, maar de snelheid waarmee de grafische kaart verouderd is van te voren lastig te zeggen. Misschien kan ik sommige spellen niet spelen over een paar jaar. Nu ben ik niet van plan om heel veel spellen te gaan spelen op mijn computer, want ik speel sowieso weinig. Het is fijn om de optie te hebben en de mogelijkheid om met behulp van Windows nu meer spellen te gaan spelen is ook aanwezig.

Er werd mij op een forum gevraagd waarvoor ik het apparaat ging gebruiken om daarop de specificaties aan te passen. Ja… dat was en is dus een lastige vraag, want ik was gewend dat ik enkel spellen kon spelen die uitkwamen voor macOS. Tegelijkertijd is het ook niet dat ik het apparaat nu opeens vaker ga gebruiken om te gamen, omdat het kán.

Ik heb mijn iMac voornamelijk om muziek te luisteren, te browsen, te e-mailen, iets op te zoeken, nieuws(brieven) te lezen, te discussiëren op fora en gebruik te maken van sociaal netwerken. Oh ja, en chatten, dat doe ik ook. Als ik zo naar mijn Dock kijk dan heb ik daar al 6 chat-apps staan die ik dagelijks tot wekelijks gebruik.

Hierdoor heb ik vaak tal van programma’s open staan. Daarvoor gaat het extra RAM geheugen heel fijn zijn. Dan hoef ik niet meer programma’s te sluiten of me in te houden met tabbladen bij Firefox – alhoewel dat ergens wel een goede gewoonte is, om die te beperken. Je kunt overigens tegenwoordig makkelijker wisselen naar een tabblad die je open hebt staan door ‘% + een trefwoord’ (van dat tabblad) als input te geven in de adresbalk. Erg fijn.

Al met al ben ik vrij tevreden met mijn aankoop en dat mag ook wel, want het wordt mijn grootste aankoop ooit. Er is me dus wel het een en ander aan gelegen dat het goed voor elkaar komt. Veel mensen zouden het een dure aankoop vinden. Ik vind het ook wel prijzig, maar duur kan ik nog niet zeggen. Tenslotte gebruik ik zo’n apparaat dus ook best veel en misschien ga ik het apparaat ook vaker of langer gebruiken.

Nee, ergens is dat geen doel op zich, dus het zou ook fijn zijn als ik het tegelijkertijd vooral op een andere manier zou kunnen gebruiken. Op een manier dat er een venster op de wereld voor mij open gaat, als je begrijpt wat ik bedoel. 😉

Dat doet me denken. De manier waarop ik mijn computer gebruik is juist mijn manier waarop ik gegevens die ik binnen krijg verwerk. Daarvoor is dit blog ook grotendeels bedoelt. Zodat ik zaken waar ik moeite mee heb op een bepaalde manier kan verwerken. Het is niet alsof dit besluit me in de koude kleren is gaan zitten. Ik vond het nogal stressvol.

Had ik al gezegd dat ik in April 2017 begonnen was met sparen voor deze computer? Om even aan te geven dat het totaal geen impulsieve beslissing is geweest en dat ik verwacht had dat ik een half jaar geleden al deze knopen al door had moeten gaan hakken? Ja, het zou goedkoper zijn geweest om twee computers te kopen. Als je al deze onderdelen los koopt ben je ook goedkoper uit, maar dan heb je geen macOS en ik wil dat graag!

Allemaal beslissingen nemen die je op de lange termijn last kan gaan brengen, omdat je nu iets verkeerds beslist. Gelukkig heb ik veel hulp gehad en heb ik er vertrouwen in dat ik de juiste beslissing heb genomen.

Overigens, computers van Apple worden zelden goedkoper, wanneer er nieuwe modellen komen dan gaan de specificaties omhoog. De prijzen blijven daarbij gelijk. Het gebeurt wel eens dat de ‘upgrades’ goedkoper worden, maar ik heb bijvoorbeeld een andere soort SSD gekozen om in de machine te plaatsen en daarbij heb ik ook honderden euro’s bespaard.

Dit kan trouwens de laatste keer zijn dat ik een bijdrage typ voor mijn blog op deze iMac, want ik verwacht dat het apparaat vrijdag aanstaande geleverd wordt. Het bijbehorende geheugen wordt later vandaag al geleverd.

Ik blijf wel typen op het toetsenbord dat ik nu gebruik, want die ruil ik niet in. Ik heb geen behoefte aan een draadloos Bluetooth toetsenbord die niets meer kan dan het toetsenbord dat ik nu gebruik. Ik realiseerde me net dat dat toetsenbord gewoon USB 3.0 heeft en dat ik daar de USB-kabel van mijn iPhone ook gewoon in kan steken. Zo herinner je nog iets!

Mijn opstelling wordt dus steeds netter. Natuurlijk weet ik niet wat ik nog meer met mijn computer zou willen gaan doen in de toekomst. Misschien ga ik ooit video bewerken, maar als ik zie hoe weinig ik al met foto’s doe, lijkt me dat onwaarschijnlijk.

Ja, ik realiseer me dat ik hierdoor nog meer verbonden zal worden aan Apple. Dat is ergens wel raar, om mijn grootste uitgave ten deel te laten vallen aan ’s werelds rijkste multinational terwijl ik toch echt Geld Filosoof ben. Ik weet het niet, misschien is het de privacy, het gebruiksgemak, hoe het allemaal met elkaar werk of zo. Toch, blijft het een zeer kapitalistische multinational.

Ondanks dat zijn de stressniveau’s al wel gedaald. Er is sprake van berusting. Het zal in het begin nog wel spannend zijn, maar vooralsnog is er nu vooral sprake van voorpret. Het typen van dit stukje is gewoon even verwerken en herstellen, zodat ik weer verder kan gaan.

Ik heb deze week nog wel het een en ander te doen, want ik was al langer van plan om mijn computer een beetje digitaal af te stoffen. Stiekem heb ik een heleboel software en documenten op mijn computer staan die niets doen en ook niet meer gebruikt gaan worden, dus dat moet ik nog uitzoeken en/of verwijderen.

Het gaat nu echt gebeuren. Ik ben er klaar voor en ik heb er zin in. Ik mag dan gelukkig zijn zonder computer. Ik ben waarschijnlijk gelukkiger met allebei: soms ben ik gelukkig zónder computer, soms ben ik gelukkig mét een computer. De afwisseling is het best. Het een sluit het ander niet uit.

Telefoonhoesje

Afgelopen dinsdag kwam ik er achter dat mijn telefoonhoesje niet meer waterdicht was. Dat is op zich geen grote ramp, maar ik hou ervan dat mijn dingen, mijn apparatuur, mijn gebruiksvoorwerpen werken op de manier zoals ik dat wil. Gelukkig is dat vaak ook op de manier waarvoor ze ontworpen zijn.

Ik neem dit soort zaken heel serieus. Ik heb de bewuste watertest dan ook 3x uitgevoerd om te controleren of mijn telefoonhoesje *echt* niet meer waterdicht bleek te zijn, zodat het niet zomaar in onbruik zou raken. Ik hou er dan ook niet van om gebruiksvoorwerpen te bezitten die ik niet gebruik. Mijn verhouding met mijn hobby ‘gamen’ is dan ook een haat-liefde verhouding. Ik vind het heel leuk om te gamen, maar ik maak er zelden tijd voor vrij, waardoor veel mijn game apparatuur stof verzamelen. Gelukkig kan je sommige van die apparaten ook voor zaken zoals Netflix gebruiken, dan worden ze nog een beetje gebruikt.

Kortom, het is niet vreemd dat het me dwars zat dat mijn hoesje niet meer waterdicht was, want ik wil gewoon zo lang mogelijk kunnen doen met mijn telefoon en in de best mogelijke toestand. Het is niet dat ik zwem met mijn telefoon of ga dansen in de regen met het toestel in mijn hand, dat dan weer niet. Alleen een ongeluk zit in een klein hoekje en mijn telefoon is niet waterdicht van zichzelf. Sowieso ben ik enorm risico-avers.

Doorgaan met het gebruik van het kapotte hoesje is voor mij niet echt een optie en het telefoonhoesje in kwestie heeft mijn telefoon meer dan 2 jaar beschermd. Het jammere in deze is dat ik ergens wel een beetje van plan was om mijn telefoon in het najaar te vervangen, mits de nieuwe modellen van Apple aantrekkelijk waren. Gelukkig betwijfel ik dat en vind ik het dus geen ramp om nog wat langer met mijn iPhone SE te doen.

Het is alleen wel zo dat dit inmiddels het oudste model is dat nog verkocht wordt, wat er voor zorgt dat sommige telefoonhoesjes niet meer gemaakt, dan wel niet meer verkocht worden. Dat geldt dus voor het hoesje dat stuk ging, de nüüd van Lifeproof. Voorheen heb ik ook wel het andere model gehad, maar ik vond de nüüd beter dan de Fre. Vond.

Dat komt dus omdat ik geen nüüd meer kon vinden. Ik heb een paar uur op mijn telefoon doorgebracht, maar ik kon het niet vinden. Na een tijdje begon ik door te krijgen dat ik mijn slaap aan het opofferen was voor een telefoonhoesje… daarom ben ik tegen middernacht uit bed gekomen om een Fre te kopen, om te voorkomen dat ik maar dóór bleef gaan met het zoeken naar een nüüd. Ja, ik vind het ook te belachelijk voor woorden.

Over het algemeen is mijn zelfbeheersing vrij goed, uitstekend zelfs, maar mijn zelfkennis is haast nog hoger en ik wist dus dat als ik hier aan toe zou geven dat ik tot diep in de nacht door zou gaan met het zoeken naar een webshop die nog wél dat ene hoesje verkocht! Absurd. Dus ik ben heel blij dat ik toen gestopt ben met zoeken en gezien had dat de Fre ergens voor 10 euro goedkoper verkocht werd en toen heb ik die maar snel gekocht.

Toen ik het hoesje afgelopen donderdagmiddag aantrof in mijn brievenbus, ben ik ook vrijwel meteen aan de slag gegaan, ondanks een afspraak die ik had! Het nieuwe Fre hoesje bleek waterdicht te zijn en ik gebruik het sinds die middag.

Het viel me al snel op dat dit telefoonhoesje een stuk beter was dan de Fre hoesjes die ik zelf indertijd gebruikt had. Voordat ik mijn nüüd heb gekocht, heb ik al zo’n 4 Fre gehad. Lifeproof biedt namelijk een jaar garantie op de hoesjes en daar heb ik meerdere malen gebruik van gemaakt. Dit was pas de eerste keer dat ik een nieuw hoesje heb gekocht, omdat het nodig was, hiervoor heb ik nieuwe gehad of weggegeven bij mijn eerste smartphone.

Helaas gaat deze vlieger niet op voor al mijn andere apparaten. Zo heb ik mijn eerste computer nog steeds in mijn bezit. Laatst heb ik deze op Marktplaats gezet om te kijken of ik nog een liefhebber kan vinden, maar aangezien ik geen foto’s heb van het apparaat, werkt dat niet zo goed. Ik zal het apparaat toch echt uit z’n doos moeten halen en fotograferen voordat er mensen op gaan bieden.

Het nieuwe hoesje is dunner dan de nüüd, er zit wél een schermbeschermer op en de achterkant ziet er anders uit. Het apparaat is nu beter in gebruik, omdat ik het beter kan bedienen. Doordat de schermbeschermer nu over de volledige voorkant van de iPhone zit, hebben er tot dusver ook nog geen olievlekken opgetreden. Daar ben ik heel blij mee, want dit was mijn grootste ergernis aan de Fre.

Al met al ben ik dus heel blij met deze ontwikkeling. Ik voel me veilig en beschermd tijdens het gebruik van mijn telefoon. In de toekomst ga ik ook andere apparaten vervangen, zoals mijn tweede computer. Ik gebruik dat apparaat nu al meer dan 5 1/2 jaar. De voornaamste reden dat ik nog geen nieuwe heb, is dat ik wil wachten totdat de nieuwe modellen er zijn.